Ik heb zoveel kanten in mezelf. Tegenstrijdige kanten ook. Schijnbaar tegenstrijdige kanten. Ik merk dat het beter voor me is, als ik al die verschillende kanten er allemaal laat zijn. Als ik als het ware in het midden sta.

Het is niet iets wat je één, twee, drie doet. Maar als je het steeds wat meer doet en voor gek versleten durft te worden, dan kom je steeds wat dichter bij je zelf. Je laat je ware kleuren zien.